ผู้น้อยเสียใจ .... เพราะผู้ใหญ่ลำเอียง

เกือบจะทุกวันก็จะมีผู้ปรับทุกข์ให้ฟังด้วยหน้าตาหม่นหมองครองทุกข์ บางคนมีอาการเครียด บางคนเกือบคุ้มคลั่ง ส่วนด้านจิตใจไม่ต้องพูดถึง ล่มสลาย เบื่อหน่ายชีวิต ทุกข์ที่กล่าวถึงนี้ คือ....ผู้ใหญ่ลำเอียง แต่งตั้งตำแหน่งโดยเห็นแก่หน้า ปราศจากความยุติธรรม... ฟังความทุกข์ของคนแล้วก็ต้องวิเคราะห์ 2 ประการ คือ เขาผู้ที่ไปปรับทุกข์ไร้ความสามารถ หรือ ผู้ใหญ่ขาดความยุติธรรม

ส่วนใหญ่ก็มักจะพูดถึงการบริหารงานบุคคลของผู้ใหญ่ว่า "ขาดความยุติธรรม" สิ่งที่ทำให้ผู้ใหญ่ขาดความยุติธรรมก็เพราะ...ชอบประจบประแจง ชอบตะแคงหูฟังเท็จทูล จึงขาดข้อมูลความเป็นจริง.. ผู้หลักผู้ใหญ่บางคนขาดคุณธรรมหลัก คือ...

สิ้นกิเลส

เกศแหลม

ตาดู

หูยาน

นั่งนิ่งนาน

ไม่ขานตอบ

ยิ้มปลอบประโลมใจ

ตัดสิ้นให้ด้วยความยุติธรรม

การฟังคนเขาปรับทุกข์ ก็ได้ผลต่อตัวเรา 3 ประการ คือ 1. ผู้ใหญ่แบบไหนที่ผู้น้อยไม่ชอบและสร้างความบอบช้ำ เราจะได้ไม่เป็นผู้ใหญ่แบบนั้น 2.ได้ช่วยปลอบประโลมใจ 3.ได้ค้นคว้าหลักธรรมนำมาสั่งสอนและนำมาปกครองตนและบริวาร

ถึงแม้สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ศาสดา นักปราชญ์ทั้งหลายได้สั่งสอนเรื่องการเป็นผู้ใหญ่ที่ดีซึ่งต้องไม่อคติต่อใต้บังคับบัญชา และสอนการเป็นผู้น้อยที่ไม่ควรอยากได้ ใคร่ดีด้วยการประจบสอพลอ แต่ยิ่งนับวันคนสองประเภทนี้ก็จะมีมากขึ้น เพราะไม่สนใจศึกษาคำสอนอันทรงคุณค่าที่ได้แสดงผลสำเร็จและความเจริญของการปราศจากอคติ อีกทั้งสอนความหายนะทั้งส่วนตัวและส่วนรวมของผู้ที่มากด้วยอคติ ก็แล้วเมื่อบ้านเมืองนั้น ๆ ถูกปกครองด้วยผู้ใหญ่ใจเบา ผู้น้อยเฉาโฉด ความล่มจมล้มเหลวก็เกิดขึ้นทั้งแก่ส่วนตัวและแก่ส่วนรวม แล้วก็ต้องหาคนดีมาแก้สถานการณ์ที่พวกคนใจพาลกระทำกรรมชั่วไว้

การชอบประแจ๋ประจ๋อสอพลอเท็จทูลของผู้ใต้บังคับบัญชา บวกกับ ความชอบให้ผู้น้อยเลียแข้งเลียขาของผู้ใหญ่ ดูจะเป็นความสุขของคนสองคนที่ ... "ผู้น้อยหลอกลวง ผู้ใหญ่ลุ่มหลง" ...ส่วนในสังคมวงกว้างอันมากไปด้วยคนดี คนยุติธรรมเขามิได้ชื่นชม ภาพที่ปรากฎเห็น..."ผู้ใหญ่ยินดีปรีดา ผู้น้อยเลียขาเลียแข้ง"... เป็นภาพที่สังคมคนดีเขาสะอิดสะเอียน ชิงชัง แต่ทั้งผู้ใหญ่และผู้น้อยมิได้อินังขังขอบ นั่นแสดงว่า ... อย่าหนา ตราช้าง....

ใครก็ได้ที่มีเงิน ลองพิมพ์โปรสเตอร์คำกลอนต่อไปนี้ให้ใหญ่ ๆ ติดตามที่สาธารณะ วัดวาอาราม ป้ายสถานที่ราชการ ถ้าหน่วยงานใดกล้าติดก็แสดงว่าผู้บริหารหน่วยงานนั้นไม่ได้เป็นเช่นนั้น แต่ถ้าแจกไปแล้วไม่กล้าติด ก็แสดงว่าผู้นำองค์กรหรือหน่วยงานมีทั้ง "ผู้น้อยเลียขา ผู้ใหญ่บ้าอำนาจ"

ผู้ยิ่งใหญ่ ทำอะไร ดีไปหมด

แม้แต่ตด ก็ว่าหอม ดมดอมได้

ผู้น้อยไม่ กล้าบ่น ทนทนไป

ผู้ใหญ่เสีย นิสัย ไม่ดีแล

ผู้น้อยเห็น ผู้ใหญ่ผิด ไม่คิดบอก

เพราะปอกลอก สอพลอ ประจ๋อประแจ๋

ได้ครับพี่ ดีครับผม เหมาะสมแท้

มันตอแล หวังประโยชน์ จากโปรดปราน

หวังได้ยศ หนักหนัก ศักดิ์ใหญ่ใหญ่

ผู้น้อยไล้- เลียขา น่าสงสาร

ผู้ใหญ่เสีย- ผู้ใหญ่ ไร้วิจารณ์

ผู้น้อยเสีย สันดาน เพราะคลานเลีย

ถ้าผู้ใหญ่ ไม่หลงยอ สอพลอพลอย

พวกผู้น้อย ก็ยากที่ นิสัยเสีย

ถ้าผู้ใหญ่ ชอบผู้น้อย คอยคลอเคลีย

เขาด่า... เอี้ย .... ทั้งสองฝ่าย น่าอับอายจัง