กราบพระศพ
น้ำตาไหล
ได้ยินเสียง
เสียงเครือสั่น
ก้มลงกราบ
พระมิ่งมิตร
ทรงดูแล
จำเริญวัย
สองราชา
พระองค์พี่
องค์ที่แปด
แก้ขับขัน
อัฏฐมะ
เชิญทรงยศ
ขึ้นครองราชย์
เพื่อประชา
ครองแผ่นดิน
ยามไทยเกิด
พระองค์พา
โลกได้เห็น
ผู้มีส่วน
คือพระเจ้าพี่นาง ฯ
ทรงดูแล
พลันถวิล
อันภาพนี้
พระเจ้าพี่
พระน้องน้อย
พระพี่ยา
มองน้องน้อย
มองด้วยดวง
เสียงพระทัย
ชังกล่อมกลม |
สมเด็จพระเจ้าพี่นาง ฯ
วิโยค
คนรอบข้าง
ด้วยกำสรด
น้ำตาร่วง
พระอนุชา
ด้วยแหนหวง
จวบธำรง
ล้ำเลิศ
อานันทะ
จักรีวงศ์
ยามไทย
ราชัน
พระภูมิพล
นวมะ
ชาวไทย
ด้วยธรรม
กลียุค
ประชาชน
อัจฉริยะ
สำคัญ
ผู้เปรืองปราด
พระอนุชา
เห็นพระฉาย
มีความหมาย
มีรักแท้
หลับสนิท
สุดที่
หลับสนิท
พระเนตรที่
บรรเลง
จากเมตตา |
พลางร่ำไห้
แสนโศกศัลย์
ต่างรำพัน
รันทดใจ
ซึ้งดวงจิต
จะหาไหน
และห่วงใย
องค์ราชัน
ประเสริฐศรี
เทวะสรรค์
ดำรงธรรม์
ไร้ราชา
สวรรคต
บุญล้นฟ้า
กษัตรา
ได้ร่มเย็น
อย่างล้ำเลิศ
ถึงขุกเข็ญ
พ้นลำเค็ญ
องค์นวมินทร์
ร่วมสรรค์สร้าง
ทั้งศาสตร์-ศิลป์
เป็นอาจิณ
ผุดพรายตา
ฉายกระแส
แน่นักหนา
ในนิทรา
ปรีดารมณ์
ด้วยจิตหวง
มีสุขสม
เป็นเพลงพรหม
พี่ยาเธอ |