วันที่สอง          เหมือนถูกเด็ด ความรู้สึก สมเด็จพระ- เสด็จสู่ เป็นองค์เทพ จากปวงชน เสียงร่ำไห้        กราบพระศพ    สะอื้นไห้ สมเด็จพระ- กว่าสิบเดือน        มองดูพระ- มองยอดฉัตร พระมิ่งขวัญ สู่สิขร        วันถวาย เมืองจะครั่น พระเพลิงจันทน์ หยาดน้ำตา         มือทั้งสอง กราบพระเจ้า- ทูนถวาย ขอทรงมี

มกรา ฯ   ดวงใจ วังเวง เจ้าพี่นาง ฯ ดุสิตสวรรค์ มหิทธา จากแดนดิน      ระงม ซบหน้า ในทรวง นราธิวาส- ยังถวิล เมรุมาศ เสียดนภา กัลยาณี เมรุมาศ เพลิงพระศพ เสียงคร่ำครวญ หอมพระคุณ หลั่งบูชา ต่างธูป เทียน พี่นางเธอ ฯ มวลกุศล สุขนิรันดร์

สองพันห้าร้อยห้าสิบเอ็ด  ไปจากร่าง ลอยเคว้งคว้าง ลาร้างไกล แดนหรรษา บุญญาพิสัย จากถิ่นไทย ขรมแผ่นดิน น้ำตาร่วง ไม่สร่างสิ้น ราชนครินทร์ และอาวรณ์ ปราสาทฟ้า อุราสะท้อน ศรีนคร นิราศลา สบโศกศัลย์ ไห้หวนหา พระบุญญา พระบารมี จบเศียรเกล้า เลอศักดิ์ศรี ผลความดี ชั้นฟ้าเทอญ.